Herinnert u zich deze nog-nog-nog?

Even tijd voor reminiscentie. Reminis-wat? Reminiscentie is het bewust ophalen van herinneringen, veelal uit de tienerjaren. De techniek wordt vaak bij dementerenden toegepast om de hersenen te prikkelen en omdat jeugdherinneringen vaak een positief gevoel oproepen.

Maar ook als je nog een scherp brein hebt, is het heel gezond en lekker om even te ontsnappen aan de prestatiedrang of kopzorgen van alle dag. Ik zwijmel weg bij dit jeugdsentiment. Zwijmel maar mee.

1. Holly Hobbie

Ik had een Holly Hobbie-pop, kussentjes, schoolspulletjes, een dekbedovertrek, een grote poster en zelfs een Holly Hobbie-jurk. Er bestond ook een Holly Hobbie rip-off : Sarah Kay, maar die vonden we maar nep. Mijn Holly Hobbie-poëziealbum was heilig voor me. Ik kon me dagen rot voelen als iemand er slordig in had geschreven.

2. De autoloze zondag

Het is dat mijn vader er iets spectaculairs van maakte in 1973, anders had ik me die zondagen niet meer zo goed herinnerd. Deze foto had van mij kunnen zijn. Wij gingen ook rolschaatsen op de snelweg. Ik vond het zo stoer.

3. De boeken van Wiplala

Eerst werd ik eruit voorgelezen, later las ik het zelf. Ik ging helemaal op in het verhaal van het kleine mannetje dat kon tinkelen.

4. Klikklakken

Nadat mijn vader en moeder een weekendje weg waren geweest, namen ze als verrassing een cadeautje voor me mee: een klikklak. Precies dezelfde als op de foto. Ik vond het geweldig omdat het een rage was. Ik kreeg er blauwe plekken van op mijn polsen, maar dat liet ik natuurlijk niet merken.

5. De boerenzakdoektop

Ik word zo gelukkig van deze foto. Het was knetter-hip op de lagere school. Ik weet nog zo goed hoe blij ik was toen mijn moeder er een voor mij maakte. Met een spijkerrokje eronder had ik het gevoel dat ik de hele wereld aankon.

6. De letterbak

Iedereen op de lagere school had een letterbak. Uren kon ik kijken naar alles wat erin stond. Het was het mooiste wat ik op mijn kamer had. Toen we gingen verhuizen en ik een blauw met witte kamer kreeg, heb ik de letterbak blauw geschilderd en alle miniatuurtjes wit. Heel stom natuurlijk, maar toen vond ik het fantastisch.

7. Calimero

Calimero was het helemaal. Ik denk dat ik me vereenzelvigde met het kuiken omdat ik zelf de jongste in het gezin was: ‘zij zijn groot en ik ben klein en da’s niet eerlijk.’ Met Sinterklaas kreeg ik een schilderijtje waarop Calimero en ik arm in arm stonden afgebeeld. Ik vond het zo mooi dat er ik erom moest huilen.

8. Sleutelhangers

We hadden een grote bak met allemaal sleutelhangers, precies zoals deze. De meeste waren door mijn oudere broers en zussen bij elkaar gespaard. Op vrijdagavond bracht de kruidenier boodschappen bij ons thuis en iedere keer zat daar een sleutelhanger bij. Mij kon je niet blijer maken.

9. Spel van papier

Zucht, wat was het vroeger toch leuk. Dit spelletje vond ik magisch. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar het ging om lievelingskleuren en lievelingsgetallen en ik geloof zelfs op wie je verliefd was. In ieder geval zei het iets over de persoon aan wie je de vragen stelde. Het papier gaf het antwoord.

10. Stuif es in

Man, wat een geweldig programma was dat. Na elke aflevering fantaseerde ik dat ik er zelf ook een keer inkwam met iets wat ik goed kon. Alleen wist ik nooit wat dat dan was. Het lied aan het eind van de show met Ria Bremer ken ik nog steeds uit mijn hoofd: Dit is het einde, dat doet de deur dicht, er zijn geen woorden voor, ja dat is tralalalalala, ja dat is tralalalalala.