Wat is je mentale leeftijd? Doe de kleurentest
De laatste tijd kom ik ze steeds vaker tegen: kleurentesten die kunnen bepalen wat je mentale leeftijd is. Maar wat is je mentale leeftijd precies en hoe werken die testen?
tekst: Marlijn Metzlar
Belangrijk te weten is dat de kleurentest niet uitgaat van de chronologische leeftijd: de leeftijd die je hebt door het jaar waar je in geboren bent. De test heeft betrekking op de mentale leeftijd. De leeftijd die gekoppeld is aan hoe je denkt en gedraagt en hoe je je voelt. En die kan dus afwijken van je echte leeftijd. Misschien ben je wel heel jong van geest, of juist niet.
Hij werkt als volgt: je ziet verschillende kleurrijke afbeeldingen en er wordt steeds gevraagd welke kleur je het meeste aantrekt, welke voor jou het meest helder is, of op welke kleur je oog het eerste viel. Hierbij een voorbeeld.
Een lage score is in dit geval niet slecht. Hoe lager de eindscore, des te jonger je mentaal zou zijn. Nu kom ik op een hogere leeftijd uit dan ik daadwerkelijk ben. Wat zegt dit over mij? Ben ik niet jong genoeg meer voor mijn echte leeftijd, of ben ik een oude ziel in een jong lichaam? Volgens de test ben ik ‘nieuwsgierig naar nieuwe dingen, en tegelijkertijd ben ik ook bedachtzaam en neem ik verantwoordelijkheid’- op zich kan ik me hier goed in vinden!
Wat is nou de achterliggende gedachte? Dit is nog niet zo eenvoudig te achterhalen. De truc achter deze – en vele gelijke – zelftesten, wordt niet zomaar ontmaskerd. Mogelijk spelen de natuurlijke ontwikkelingen van het lichaam een rol. Naarmate we ouder worden, verkleint de pupil. Een gevolg hiervan is dat je meer licht nodig hebt om iets even goed te kunnen zien. Misschien heb je ook weleens gemerkt dat je het prettiger vindt om met goed licht iets te lezen, dan in het half donker aan te modderen. De pupil is niet het enige onderdeel van het oog dat continu aan verandering onderhevig is, waardoor ons zicht ook nooit precies hetzelfde blijft. Maar hier ligt nog niet de verklaring van de kleurentest.
Na een verder gezocht te hebben, kom ik op een synoniem van de kleurentest ‘the marturity test’. Het lijkt dus meer samen te hangen met het opgroeien en de verschillende fases daarvan. De uitslagen van de test die ik deed, leiden bij de lage scores tot een onbevangen snel verrast persoon. Iets wat ik associeer met kinderlijk. Bij de hoge scores komt de beschrijving overeen met die van een oud en wijs persoon. Maar deze ontwikkelingspsychologie, zegt nog niks over de kleuren…
Kleuren en betekenis zijn al eeuwen nauw met elkaar verbonden. Kleurensymboliek in schilderijen is bijvoorbeeld al voor de Middel Eeuwen te zien. Ook Wolfgang Goethe schreef in 1810 over de samenhang van kleuren en de gemoedstoestand, voornamelijk om toe te passen in de schilderkunst. Aannemelijker is dat de kleurentest die ik heb gedaan nauw verbonden is met het gedachtengoed van psychotherapeut Max Lüscher (1923-2017). Hij ging veel verder dan Goethe en koppelde kleuren aan karaktereigenschappen. Zo staat blauw voor passief, kalmte, rust en tederheid en staat groen voor volharding, eigenwaarde en trots.
De kleurentest zou wel eens een mix van zowel lichamelijke veranderingen, ontwikkelingspsychologie én kleuren gekoppeld aan eigenschappen kunnen zijn. Of dit soort kleurentesten nu de waarheid spreken…? Ik zou zeggen, probeer het zelf!
Bronnen: oogartsen.nl, CultuurPunt.be, BRMI (Bioregulatory Medicine Institute)
Wil je zeker weten dat je niks mist van BLOW? Abonneer je dan op de gratis nieuwsbrief
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!